******************************
روحالله (ره) نام آشنای
عاشقان خمینی بود. هرگاه نام حماسهساز ایران آورده میشد، لبخندی زیبا بر
لبان احمد مینشست، شادیش شادی امام(ره) بود و غمش اندوه خمینی كبیر (ره)
بود. هرگاه دلش میگرفت قاب عكس امام خمینی (ره) را مقابل خود قرار میداد و
رازش را به او میگفت. اما توان این را نداشت كه صورت زیبای امام (ره) را
خسته و رنجور ببیند.
یكبار در سفر بود كه خبر بیماری ایشان را شنید. ناگهان
اشك پهنای صورتش را پوشاند. ماشین را كنار زد. دستها را به آسمان بلند
كرد: «خدایا عمری طولانی و باعزت نصیب رهبرمان كن، پرودرگارا! از عمر ما
بكاه و به عمر رهبرمان بیفزا» به تهران كه رسید سریع خود را به بیمارستان
رساند: «آمدهام قلبم را به رهبرم هدیه كنم». گاهی با خود میاندیشم معنای
عشق را باید از سربازان خمینی پرسید، عشق یعنی انتظار سرخ زمانیكه جان بر
كفان به دستور رهبر خویش در میان باران گلولههای سربی عاشقانه میجنگند و
یا هنگامیكه برای سلامتی امام (ره) خود در پشت درب بیمارستان برای اهدا قلب
میایستند. مفهوم عشق را باید از سربازان خمینی پرسید.
شهید در كلام دیگران
كشوری بار دیگر در حیات باقی و در ابدیت متولد شده است. گل وجود كشوری در
این جهان فانی پژمرده شد و بار دیگر در پیشگاه خدا شكفته گشت. اتخاذ سند به
آخرین بیان حسینبنعلی (ع) میكنم كه میفرمایند:«هر كس كه كشته نشود
میمیرد.»
زندگی كه چنین است چرا پای مقصدی بزرگ درمیان نباشد؟ كشوری مقصدی
بزرگتر ازجهان متناهی را انتخاب كرد. مقصدی خدایی، مقصدی ابدی به همه
آنهایی كه باقی ماندند. با شجاعت و با صداقت این مژده را می دهم كه پس از
انبیا و امامان و صالحان كشوری تنها شفیع ما در روز رستاخیز الهی خواهد
بود.
به خدای كشوری سوگند به روح پاك كشوری سوگند كه نجات كردستان و لااقل
قسمت اعظمی از استقلال كشور مرهون زحمات احمد كشوریهاست. كشوری باعث شد كه
كشور به جنگ داخلی كشیده نشود و میلیونها نفر قربانی نشوند. كشوری و روح
او بزرگتر از آن است كه من بخواهم در نظام محسوسات مادی با ستایش، شعار یا
تعاریف او را بزرگ كنم. به اعتقاد من كشوری فرشتهای بود كه فقط بال نداشت و
از تنها فرشتگانی است كه بدون بال به خدا پیوسته است. میگذرم، ولی آنها یك
یا چند روز در جنگ میماندند، اما كشوری خودش را نمی دید و هرگز از خودش
نشانی نمیگذاشت. كشوری ارتشبد كائنات است. این درجه، ابدی و جاویدان است.
وصیتنامه شهید
وصیتنامه شهید احمد کشوری
خدایا شیطان را از ما دور كن
«بسم الله الرحمن الرحیم»
در مسلخ عشق جز نكو را نكشند
روبه صفتان زشت خو را نكشند
پایان زندگی هر كسی به مرگ اوست
جز مرد حق كه مرگش آغاز دفتر اوست.
هر روز ستاره ای را از این آسمان به پایین می كشند امّا باز این آسمان پر
از ستاره است. این بار نیز در پی امر امام، دریایی خروشان از داوطلبین به
طرف جبهه های حق علیه باطل روان شد و من قطره ای از این دریایم و نیز می
دانید كه این اقیانوس بی پایان است و هر بار بر او افزوده می شود. راه
شهیدان را ادامه دهید. كه آنها نظاره گر شمایند مواظب ستون پنجم باشید كه
در داخل شما هستند.
بی تفاوتی را از خود دور كنید، در مقابل حرف های منحرف بی تفاوت نباشید.
مردم كوفه نشوید و امام را تنها نگذارید. در راهپیمایی ها بیشتر از پیش
شركت كنید. در دعاهای كمیل شركت كنید. فرزندانتان را آگاه كنید. و تشویق به
فعالیت در راه الله كنید.
و وصیت به پدر و مادرم:
پدر و مادرم! همچنان كه تا الآن صبر كرده اید از خدا می خواهم صبر بیشتری
به شما عطا كند. فعالیتتان را در راه خدا بیشتر كنید. در عزایم ننشینید،
نمی گویم گریه نكنید ولی اگر خواستید گریه كنید به یاد امام حسین (ع) و
كربلا و پدر و مادرانی كه پنج فرزندشان شهید شده گریه كنید، كه اگر گریه
های امام حسینی و تاسوعا و عاشورایی نبود، اكنون یادی از اسلام نبود. پشت
جبهه را برای منافقین و ضد انقلاب خالی نگذارید، در مراسم عزاداری بیشتر
شركت كنید كه این مراسم شما را به یاد شهیدان می اندازد و این یاد شهیدان
است كه مردم را منقلب می كند.
امام را تنها نگذارید.
فراموش نكنید كه شهیدان نظاره گر كارهای شمایند.
ما زنده به آنیم كه آرام نگیریم.
موجیم كه آسودگی ما عدم ماست
والسلام
قطراه ای از دریای خروشان حزب ا…
احمد كشوری
چرا یادگار جنوب؟