شهید عبدالحمید حسینی + عکس

«ایستادگی در مقابل دشمنان مقتدر و مسلط، زورگوی ظالم و پرروی گستاخ... همان کاری است که مردم ما کردند و عظمت ملت ما به‌خاطر همین شهادت جوانان شما و شجاعت فرزندانتان بود.» (از بیانات رهبر انقلاب) در ادامه، مختصری از زندگی‏نامه یک تن از شهدایی که در تاریخ ۱۳ اردیبهشت‏ماه به فیض عظمای شهادت نائل آمده را می‏خوانیم.

.
شهید عبدالحمید حسینی
تاریخ تولد: ۱۳۴۱
تاریخ شهادت: ۱۳ اردیبهشت ۱۳۶۱
محل تولد: شیراز
طول مدت حیات: ۲۰ سال
محل شهادت: فکه
مزار شهید: شیراز

• شهید عبدالحمید حسینی، سال ۱۳۴۱ش در شهر شیراز در یک خانواده مذهبی چشم به جهان هستی گشود. عبدالحمید پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی به رهبری مقتدرانه حضرت امام خمینی (ره) به عضویت نهاد مقدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد و چند مدتی محافظت سیدعلی‏اصغر دستغیب (برادر شهید محراب عبدالحسین دستغیب) را به عهده گرفت. حسینی، مدتی هم در کردستان مشغول مبارزه با اشرار و ضدانقلاب بود تا این‏که سرانجام در تاریخ سیزدهم اردیبهشت‏ماه سال ۱۳۶۱ هجری شمسی در عملیات بیت‏المقدس در فکه - در سن بیست سالگی - به فیض عظیم شهادت رسید.

این شهید عزیز عاشق امام زمان (عج) بود و هنگامی که نام مبارک آن حضرت را می‌شنید به‏عنوان احترام بلند می‌شد و ارادت خاصی نسبت به آن حضرت روا می‏داشت. شهید عبدالحمید حسینی در وصیت‏نامه خود وصیت می‌کند که شبانه من را به خاک بسپارید و پنج نفر در تشیع جنازه من شرکت بکنند: «پدرم، جناب علی‏اصغر دستغیب [و سه تن از دوستان شهید] و بر قبرم بنویسید: پاسدار فدایی امام زمان (عج).»

پاسدار شهید فدایی امام زمان (عج)، عبدالحمید حسینی جوانی باایمان، باتقوا، مجاهد، بااخلاق و با درک و شعور بالا و عالم و عامل به علم خود بود و فلسفه شهادتش بنا به قول مجاهدین همراهش، ایثار و فداکاری و ازخودگذشتگی و نجات همرزمانش از چنگال دژخیمان بعثی بود که با تیر ظلم و جور، به درجه رفیع شهادت نائل شد.

فرازی از مناجات شهید:

«سلام بر مهدی منجی انسان‌ها، ای آقایم، ‌ای سرورم، ‌ای رهبرم و ای امیدم، آقاجان خود بهتر می‌دانی که جز تو امیدی ندارم و جز به تو دل نبسته‌ام. آقاجان آن شب در حمله تو را دیدم. آقا من عاشقم. آقا من گم‏کرده دارم. آقایم، مولایم تو را به ناله‌های زینب (س) بار دیگر بگذار تا تو را ببینم.

دعایم این است که خدایا تا مهدی (عج) را ندیده‌ام مرا از دنیا مبر. آقایم، مولایم، خدا شاهد است در آزادسازی آبادان ما نبودیم که جنگیدیم. تو بودی آقا. آقا با چه رویی تو را صدا کنم و با کدامین آبرو تو را بخوانم؟ ‌ای منجی صبحدم، تا انقلابت و تا قیامت، خمینی را برای ما و عباد صالح خدا نگهدار...»